الهی و ربی من لی غیرک

نمیدانم چه طلسمی است که این دایره ی با هم بودن ما را احاطه کرده...... کدام کلمه یارای بازگفتن دردهایمان را دارد؟ کدام دعا از جاری شدن بر لبهایمان شرمش نمیشود؟ دیگر کدام معنا چنین زندگی نکبت بار و دردآلودی را موجه مینماید؟ ... 

صلیب دردت را تا کی به دوش توانی کشید؟ این شمارش ثانیه ها حالمان را خرابتر کرده...

گفتی دهانت مزه ی خون میدهد...... گفتی آخر کار است... یعنی خدا نمیخواهد کاری کند؟

او

هم خدای دنیای عروسکهاست

هم دلبرک شوخ و شنگ مردان 

و هم مادر کودکان

هم خدمتکار مسافرخانه ای به اسم خانواده

هم خیال پرداز آرزوهای ناممکن 

و هم آفریننده دردهای نامحدود..........

پیله های تنهاییش را اگر بشکافی،

بالهای زرین رویاهاش را میبینی..

مثل نقاشی های خریده نشده ،

از نقاشی که زود به دنیا آمده بود...................